Η περασμένη εβδομάδα ήταν εβδομάδα τρόμου.
Ο νεοέλληνες νιώσαμε όπως οι παππούδες μας όταν ετοιμάζονταν για να μπουν στον πόλεμο. Οι νοικοκυραίοι γέμισαν τα ντουλάπια με τρόφιμα ενώ οι αετονύχηδες γέμισαν αποθήκες με όλα τα καλούδια για να πουλήσουν αργότερα σε τιμές όχι χρυσού αλλά κοσμήματος (που λέει ο Ριχάρδος).
Ένα ανάλογο σκηνικό έγινε και σε πολλά super market όπου είδη όπως τα μακαρόνια, το ρύζι, τα όσπρια (φαντάσου κατάντια) και οι κονσέρβες έγιναν ανάρπαστα.
Εκεί όμως που παρατηρήθηκε το μεγαλύτερο δράμα ήταν προς Βου Που. Προκαταβολικά, τονίζω ότι το κείμενο αυτό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ HOAX. Τα όσα ακολουθούν προκύπτουν από μαρτυρίες εργαζομένων στα βόρεια προάστια και είναι 100% αληθινά.
Πώς, λοιπόν, προετοιμάστηκαν τα μαρτυρικά Βόρεια Προάστια για τον οικονομικό Αρμαγεδώνα που απειλούσε τις παραδεισένιες πολιτείες τους όπου χάρη στο μπότοξ δεν τους σκιάζει ρυτίδα καμιά;
Έκαναν εφόδους σε καταστήματα και ξετίναξαν τις χρεωστικές κάρτες τους. Αφού δεν μπορούσαν να τραβήξουν παρά μόνο εξηνταράκια (και πεντηνταράκια μόλις εξαντλήθηλαν τα εικοσάρικα) έπρεπε να επενδύσουν τα υπόλοιπα χρήματα πριν τα χάσουν με το φημολογούμενο “κούρεμα”.
Λογικό θα πεις. Ναι. Αλλά δεν είπα ακόμα που τα επένδυσαν.
Ποια λέτε να ήταν τα καταστήματα που χτύπησαν τους μεγαλύτερους τζίρους την εβδομάδα των οικονομικών παθών στα Βου Που;
Τα καταστήματα καλλυντικών.
Μανδαμίτσες όλων των ηλικιών ακούμπησαν από χιλιάρικο και πάνω σε είδη περιποίησης προσώπου, σώματος, μακιγιάζ και γενικότερα ομορφιάς.
Γιατί τι να το κάνεις να έχεις το στομάχι γεμάτο αν η μάπα είναι σαν πατσάς;
Όπως είπε κι ο Άγγλος ποιητή Φίλιπ Σίντνεϊ “Αν έρθει η στιγμή να αποφασίσεις αν θα ζήσεις ή αν θα πεθάνεις, κάνε και τα δύο σαν άρχοντας” (ευχαριστώ τον σύντρολο Βολντεμόρτη που ψάχνει κάτι τέτοια).
Και οι κιουρίες των Βου Που αποφάσισαν να πεινάσουν σαν αρχόντισσες.