Ως επί το πλείστον φαίνονται στο facebook αλλά κυκλοφορούν παντού. Όχι μόνο σε όλα τα social media αλλά και στην αληθινή ζωή. Απλά στην τελευταία είναι κάπως πιο διακριτικοί. Η ελευθερία και η αίσθηση προστασίας που δίνει το να καθόμαστε πίσω από ένα υπολογιστή, βγάζει διάφορες πτυχές (και πολλές φορές τις χειρότερες) του εαυτού μας.
Μην τα ρίχνουμε στο internet. Δεν ευθύνεται αυτό για ότι είμαστε.
Ο “δεν ξέρω για τι μιλάω” αλλά έχω άποψη
Βλέπει μία δημοσίευση στο FB αλλά είτε επειδή δεν ξέρει να διαβάζει είτε γιατί ξύπνησε στραβά αρχίσει και σχολιάζει υβριστικά. Δεν κάνει καν τον κόπο να μπει στο λινκ να δει τι σκατά λέει το άρθρο. Δεν έχει σημασία. Ακόμα κι όταν τον προτρέπεις να διαβάσει για να έχει ξέρει για τι ακριβώς μιλάει (μιας και ο ίδιος δεν είχε το μυαλό να το κάνει), επιμένει στην θέση του αρνούμενος να πράξει το αυτονόητο!
Ιδού ένα πρόσφατο παράδειγμα:
Το κομματόσκυλο
Ισχύει είτε ψηφίζει ΝΔ, ΠΑΣΟΚ (υπάρχουν ακόμα μερικοί), ΑΝΕΛ, ΧΑ, ΚΚΕ, Ποτάμι κ.α είτε ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ που υποτίθεται ότι απευθύνεται σε πιο open mind κοινό.
Δεν έχει καμία σημασία αν ένας δικός του έκανε την ίδια ή παρόμοια μαλακία με ένα αντίπαλο. Τον δικό μας θα τον δικαιολογήσουμε πάση θυσία και τον αντίπαλο θα τον σταυρώσουμε.
Σαν την δικαιολογία του ΣΥΡΙΖΑ «40 χρόνια τα κάνατε εσείς» και των πασοκοδεοδημοκρατών «μας στέλνετε στα βράχια» όταν αμφότεροι κάνουν τις ίδιες ακριβώς μαλακίες με μόνη διαφορά τον συναγωνισμό ποιος θα την κάνει λίγο μεγαλύτερη.
Αυτός με την πουτσοselfie
Δεν είναι νέο το φαινόμενο. Από τότε που μπήκε το fb στις ζωές μας κάποιοι πίστευαν και εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είναι τόσο γλυκοτσούτσουνοι που αρκεί μία πεογραφία τους για να ρίξουν το γκομενάκι.
Ο λατρεμένος “κάνε add κούκλα, είμαι μπλοκ”
To βλέπουμε και σε άλλες παραλλαγές όπως “Κάνε αδδ”, “είμαι μπλογκ” κ.α.
Συνήθως είναι ο ίδιος που έχει στείλει 1 tera πεοselfie και έχει φάει τα μπλοκαρίσματα του αιώνα. Το καλό με αυτούς είναι ότι έδωσαν εμπνεύσεις για μερικά φακιστερά memes
Ο “στέλνω paysafe και κάρτες για να δω τον κώλο σου στο skype”
Αρκεί να δουν προφίλ με γυναικείο όνομα και γυναικεία φωτό. Ακόμα κι αν αυτό λέει «Λιάνα Κανέλλη» και έχει φωτογραφία της βουλευτίνας του ΚΚΕ (γεγονός, έχει συμβεί). Δεν σκέφτεται καν ότι παίζει να είναι ψεύτικο προφίλ κι από πίσω να πληκτρολογεί ένας μουστακαλής με μπιροκοίλι που του λέει να του στείλει ψηφιακά λεφτά για να κάνουν καυτό cam sex. Και φυσικά μόλις πάρει το παραδάκι εξαφανίζεται.
O “λατρεύω την σάτιρα αρκεί αν μην αγγίζει κάτι που μου αρέσει”
Βλέπει ο Χ δεξιός τον Κανάκη να σατιρίζει τον Τσίπρα: «Χαχαχα, γαμάτο, χώσε κι άλλα τσολιά μου».
Βλέπει ο ίδος δεξιός τον Κανάκη να σατιρίζει Κυριάκο: » Αει στο διάολο τσογλάνι, παλιοκουμμούνι».
Αυτό είναι παράδειγμα. Συμβαίνει με όλους. Παντού. Και στο internet.
Ο “δεν ξέρω τι σημαίνει σχήμα λόγου” και τα “παίρνω όλα προσωπικά”
Το είδαμε και το απολαύσαμε στο άρθρο για τον φωτογράφο Φαν Χο. Η φράση «θάψε την φωτογραφική σου» για κάποιους ήταν πιο σημαντική από το εντυπωσιακό έργο του φωτογράφου. Μήπως θα πρέπει να βάζουμε δίπλα από κάθε φράση κάποια ένδειξη για να φαίνεται αν είναι σχήμα λόγου; Να κάνουμε διακοπή ώστε να εξηγήσουμε το αυτονόητο και μετά να συνεχίζουμε;
Κυνηγός των χαμένων βιζιτών
Είναι αυτός που δεν έχει λεφτά για να πληρώσει μία επαγγελματία βίζιτα και πιστεύει ότι μπορεί με τα μισά να βρει νέα πουτανάκια μέσω fb. Μην δει χορεύτρια, νέα ηθοποιό, νέο μοντέλο κλπ αμέσως να στείλει μήνυμα ρωτόντας πόσα θέλει. Ρε όρνιο, και βίζιτες να κάνει θα πρέπει να είναι πολύ ηλίθια για να κάνει deal με ένα άγνωστο μέσω FB. Και αν το κάνει, τότε καλύτερα να την αποφύγεις.
Ο trend victim (ρατσισμός, σεξισμός, μπούλινγκ)
Είναι αυτός που μαθαίνει νέες λέξεις και τις κοτσάρει οπουδήποτε. Πχ, όταν ξεκίνησε η φάση του ρατσισμού, αν έλεγες κάτι για την βλακεία του Μπαλοτέλι που δεν μπορούσε να φορέσει την μπλούζα του, σε έλεγε ρατσιστή. Και δεν μπορεί να καταλάβει καν ότι το δικό του σκεπτικό είναι ρατσιστικό καθώς θεωρεί ότι λες κάποιο βλάκα επειδή είναι μαύρος και όχι επειδή είναι όντως βλάκας.
Άλλοι πάλι έχουν μπερδέψει το σέξι με τον σεξισμό οπότε τους παραπέμπουμε στον ορισμό. Μην δουν να θαυμάζει κάτι ωραίο, αμέσως να σε πουν σεξιστή. Οκ, την επόμενη φορά θα θαυμάσουμε την αλαβάστρινη θηλυκότητα της Παπαρήγα. Α, επίσης σεξισμό βλέπουν όταν αναφέρεται ένας άντρας σε μία γυναίκα. Όταν όμως μία γυναίκα δει ένα παιδαρά και αρχίσει τα «τι σιξ πακ είναι αυτό καύλαρε» τότε όλα είναι καλά.
Το μπούλινγκ είναι η πιο πρόσφατη νέα λεξούλα που έμαθε ο μέσος νεοέλληνας και την κοτσάρει παντού. Να, αυτό το άρθρο για παράδειγμα, κάνει μπούλινγκ στους μαλάκες. Α, και είναι ρατσιστικό για τους μαλάκες. Α, κι αν ο μαλάκας είναι γυναίκα, είναι και σεξιστικό.
Ο Άδωνις
Μία κατηγορία μόνος του και στα social media.