Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί τα αέρια του διπλανού σου σε κάνουν να θες να τον καρυδώσεις αλλά την ίδια στιγμή μπορείς να περνάς ώρες ολόκληρες μυρίζοντας τις δικές σου πορδές αδιαμαρτύρητα;
Και όχι μόνο δεν έχεις πρόβλημα, αλλά συχνά πυκνά απολαμβάνεις κιόλας τα δύσοσμα αέρια που εξέρχονται από τον εντερικό σου σωλήνα. Έλα, παραδέξου το, τη γουστάρεις την οσμή της κλανιάς σου!
Στον εξωπραγματικό αυτό γρίφο έρχεται να δώσει απάντηση η πάντοτε έγκριτη σύγχρονη επιστήμη, που μας πληροφορεί περιχαρής ότι προτιμούμε τη μυρωδιά της πορδής μας γιατί όχι μόνο μας είναι γνώριμη, αλλά και επειδή περιέχει τη γενετική υπογραφή μας.
Ναι, είναι η κλανιά άλλη μια απόδειξη του μοναδικού στον καθένα γενετικού του αποτυπώματος και αυτό καλό είναι να το αποστηθίσεις για να το λες την επόμενη φορά που θα σε κατηγορήσουν ως υπαίτιο της σκατένιας δυσοσμίας που κατέκλυσε τον χώρο.
Και επειδή εδώ μιλάμε επιστημονικά, μάθε ότι η (μηδενική) ανοχή μας στις κλανιές των άλλων είναι συνισταμένη πολλών παραγόντων και εξαρτάται από μεταβλητές όπως η ηλικία, το πολιτισμικό πλαίσιο και η προσωπικότητα. Αν και πρέπει να προσθέσουμε κι εμείς έναν ακόμα παράγοντα: το μέγεθος του δωματίου.
Τα νέα δεδομένα στις αμπούλες βρόμας που εκτοξεύονται από τον πρωκτό μας είναι λοιπόν συγκλονιστικά και ως τέτοια πρέπει να τα αντιμετωπίζεις. Αγαπάμε τις κλανιές μας γιατί είμαστε εμείς! Το να πέρδεσαι είναι άλλη μια απόλυτα φυσιολογική λειτουργία του μεγαλοφυούς ανθρώπινου σώματος που λειτουργεί υπαινικτικά στην ύπαρξή μας: τις αμολάμε, τις μυρίζουμε και τις απολαμβάνουμε γιατί είναι κομμάτι του εαυτού μας. Των άλλων βέβαια οι κλανιές είναι μια άλλη ιστορία…