Η πιθανότητα ο ρόλος του James Bond να περάσει στον Idris Elba μετά το Daniel Graig δείχνει ότι οι παραγωγοί των ταινιών του θρυλικού χαρακτήρα που δημιούργησε ο Ian Fleming συνεχίσουν να μην σέβονται καθόλου τον συγγραφέα. Μετά από μία σειρά ηθοποιών που δεν ταιριάζουν καθόλου στο προφίλ και τις βάσεις που έθεσε ο πρώτος 007, Σον Κόνερι, η πρόθεση να περάσει ο ρόλος σε ένα μαύρο δείχνει ότι ενδιαφέρει περισσότερο η ανατροπή παρά ο χαρακτήρας.
Μην μπερδεύεστε και μην παρεξηγείτε. Δεν υπάρχει ίχνος ρατσιστικής διάθεσης στα παραπάνω λόγια. Το ίδιο κακή θα μου φαινόταν η ιδέα να γυριζόταν νέος Blade με ένα λευκό ή Batman με ένα κίτρινο.
Κάθε ρόλος έχει τα χαρακτηριστικά του. Χαρακτηριστικά που δόθηκαν από τον άνθρωπο που τον εμπνεύστηκε, που τον δημιούργησε. Όχι από εκείνους που θησαυρίζουν πάνω στην δουλειά κάποιου άλλου. Στην τελική, ας φτιάξουν νέο χαρακτήρα, ένα νέο υπερπράκτορα κι ας του δώσουν ότι χρώμα, εθνικότητα, προφορά, στυλ και δεξιότητες θέλουν.
Ο Bond έχει περάσει χίλια μύρια κύματα. Ο πρώτος που είχε προταθεί για να τον ενσαρκώσει ήταν ο Ρίτσαρντ Μπάρτον. Ωστόσο οι οικονομικές του απαιτήσεις ήταν υπέρογκες (ήταν ήδη σούπερ σταρ) κι έτσι κερδισμένος βγήκε ο Σον Κόνερι. Ο Σκοτσέζος, κατάφερε να αφήσει το στίγμα του και να ταυτιστεί απόλυτα με τον ρόλο. Ψηλός, ευθυτενής, γοητευτικός, αρρενωπός, σκληρός και με χαρακτηριστική προφορά που παραπέμπει αμέσως σε Βρετανό.
Η επιλογή του Κόνερι, δεν απείχε και πολύ, εμφανισιακά τουλάχιστον από τον Ουαλό Μπάρτον, με εξαίρεση ίσως την έντονη προφορά (ο Μπάρτον θύμιζε περισσότερο Αμερικάνο όταν μιλούσε). Πράγμα που δείχνει ότι οι τότε παραγωγοί ήθελαν έναν Μποντ όπως τον περιέγραψε ο Φλέμινγκ.
Εμβόλιμα, και για μία μόλις ταινία ο Μποντ πέρασε στον Τζορτζ Λάζενμπι, την επιλογή που θεωρείται ως η πιο αποτυχημένη ever. Ο Αυστραλός έπαιξε στο “Στην Υπηρεσία Της Αυτού Μεγαλειότης” και αμέσως μετά επανήλθε ο Κόνερι για να σωθεί η κατάσταση με το “Τα Διαμάντια Είναι Παντοτινά”.
Μετά το come back του Κόνερι για μία ταινία ο ρόλος πέρασε στον Ρότζερ Μουρ, ίσως τον μοναδικό που στάθηκε στο ύψος του χαρακτήρα. Ο Άγγλος ηθοποιός, ρίσκαρε λέγοντας το “ναι” εξαιτίας της ταύτισης Μποντ-Κόνερι (και το φιάσκο Λάζενμπι) αλλά ήταν τόσο εξαιρετική η επιλογή που πέτυχε.
Κάνω μία μικρή παρένθεση για να πω ότι κινηματογραφικά, τον Μποντ τον γνώρισα με τον Ρότζερ Μουρ. Τον Κόνερι τον έμαθα πολύ αργότερα και παρά το ότι για εμένα πρώτος ήταν ο Άγγλος, ο Σκοτσέζος ήταν αυτό που με κέρδισε περισσότερο.
Τέταρτος ήταν ο Τίμοθι Ντάλτον. Έπαιξε σε δύο ταινίες και ήταν άχρωμος, άοσμος, άγευστος. Καμία σχέση με την αρρενωπή γοητεία που απαιτεί ο ρόλος, κανένα σπινθηροβόλο βλέμμα. Τίποτα.
Ο Πιρς Μπρόσναν, φάνταζε όαση μπροστά στον Ντάλτον. Ο Ιρλανδός, ήταν ωραίος αλλά όχι με το ακαταμάχητο στυλ που είχαν οι Κόνερι-Μουρ. Όχι τόσο Μποντ όσο action hero. Άσε που κι αυτός θύμιζε περισσότερο Αμερικάνο παρά Βρετανό. Πάντως κακό δεν τον λες.
Έκτος, που έχει ακούσει μέχρι και διθυράμβους είναι ο Ντάνιελ Γκρεγκ. Το ότι δεν έχει καμία σχέση με τον Μποντ είναι κάτι που προφανώς οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι των κινηματογραφιών στούντιο δεν καίγονται και πολύ. Άσχημος, ατάλαντος και πολύ μπρουτάλ. Αν και Άγγλος φέρνει περισσότερο σε Αμερικάνο. Και μάλιστα redneck. Το μόνο που τον σώζει είναι η εξέλιξη των οπτικών εφέ που έκαναν τις ταινίες του πιο φαντεζί. Αλλά ακόμα κι ο εντυπωσιασμός δεν ήταν ήταν το κύριο χαρακτηριστικό των ταινιών του 007. Βασικά στοιχεία ήταν ανέκαθεν η γοητεία του πρωταγωνιστή, οι εντυπωσιακές γυναίκες, το ερωτικό στοιχείο και η υπόθεση. Στις ταινίες με τον Γκρεγκ, μετά το Καζίνο Ρουαγιάλ, ήρθε το χάος. Δεν είναι τυχαίο ότι οι υπόλοιπες δεν είχαν βγει από την φαντασία του Φλέμινγκ.
James Bond = Ian Fleming. Όποιος άλλος βάλει το χεράκι του απλά δημιουργεί κάτι άλλο. Και καλύτερα θα ήταν έστηναν ένα νέο ήρωα. Όχι να πουλάνε στο brand 007.
Και μετά από όλα αυτά τα εγκλήματα, σκέφτονται να περάσει ο ρόλος στον Idris Elba.
Άντε, και στην θέση της μις Μάνεϊπένι να βάλουν τον Ru Paul…
… Και ας κάνουν τον Κιου παιδί θαύμα με τον Μπίμπερ στο ρόλο του…
