Η Ιστορία είναι περίεργη μόντα, την κόβεις και τη ράβεις στα μέτρα σου, όταν δεν την ξεχειλώνεις για να χωρέσει στις μεγάλες εθνικές σου αφηγήσεις.
Σε λίγες μέρες, ο αυτόκλητος υπερασπιστής της ελληνικότητας, ο άδολος υπερπατριώτης ντε, θα βγει να βροντοφωνάξει για τη Μακεδονία μας και την αδιαπραγμάτευτη ελληνικότητά της, καθώς η δική του Ιστορία αρχίζει από κει που γουστάρει και τελειώνει σε μια μπουγάτσα στην Αριστοτέλους ή μια καφεδάρα στη Νίκης.
Υπήρχαν ωστόσο εποχές, εκεί στα παλιά τα ξεχασμένα που κανένα εθνίκι δεν θέλει να θυμάται, σε χρόνια που το Κοινό των Ελλήνων αποκαλούσε τους Μακεδόνες «βαρβάρους», όπου ζούσε και βασίλευε ο Αλέξανδρος Α’, ένας πολυχρονεμένος μονάρχης της Μακεδονίας που αποκαλούσαν «Φιλέλληνα».
Και μιας και με την ετυμολογία δεν τα πάνε όλοι καλά, «φιλέλληνα» ονομάζουμε κάποιον που αγαπά τους Έλληνες και αποδεικνύει εμπράκτως τη συμπάθειά του αυτή. Σε κείνες τις εποχές, «Φιλέλληνα» χαρακτήριζε ο Ηρόδοτος τον αιγύπτιο φαραώ Άμασι, έτσι γενναιόδωρος καθώς αποδείχτηκε προς τις ελληνικές πόλεις-κράτη, «Φιλέλληνες» λέει ο Ισοκράτης όσους μη Έλληνες αντιστάθηκαν στην περσική προέλαση και όλοι οι υπόλοιποι «Φιλέλληνα» αποκαλούσαν τον μακεδόνα ηγεμόνα Αλέξανδρο Α’.
Τι καλό έκανε αυτός στους Έλληνες και πήρε το τιμητικό παρατσούκλι; Τόσο τιμητικό μάλιστα που κάποιες φορές σήμαινε ακόμα και «πατριώτης», ως ύψιστος φόρος τιμής δηλαδή σε έναν ξένο που αποκτούσε σχεδόν ελληνικές ιδιότητες. Σχεδόν, καθώς ξέρουμε πόσο ευαίσθητοι ήταν οι προγονοί μας σε τέτοιου είδους διεκδικήσεις της ελληνικότητας.
Είχε συμπεριφερθεί πολύ καλά στους Έλληνες κατά την περσική εκστρατεία στην Ελλάδα, μιας και ήταν βλέπετε συνεταιράκι του πέρση εισβολέα! Ο Αλέκος έσπευσε να αναγνωρίσει την κυριαρχία του Δαρείου και ως υποτελής πολέμησε στο πλευρό του Ξέρξη απέναντι στις ελληνικές πόλεις-κράτη, μόνο που συμπεριφέρθηκε με ιδιαίτερη αβρότητα απέναντι στον ενωμένο ελληνικό στρατό στις Θερμοπύλες και τις Πλαταιές. Πολεμούσε τους Έλληνες ως Φιλέλληνας δηλαδή, χωρίς περιττές σφαγές και άλλα τέτοια ζοφερά καμώματα.
Κι όταν οι Πέρσες έπαθαν τι έπαθαν και κατατροπωμένοι είπαν να γυρίσουν στα βάθη της Ανατολής, ο Αλέξανδρος Α’ την έπεσε τότε στον Ξέρξη, θέλοντας να ξεπλύνει την ντροπή από τον βρόμικο συνεταιρισμό τους.
Για να πάρει μάλιστα μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες (οι Μακεδόνες δεν συμμετείχαν βλέπετε γιατί δεν τους αναγνώριζαν οι Έλληνες ως Έλληνες), οι Ελλανοδίκες θυμήθηκαν ξαφνικά πως είχε καταγωγή από το Άργος! Και συμμετείχε πράγματι ως Αργείος Έλλην και ουχί Μακεδόνας Έλλην. Καθώς αδιέξοδα στην (αρχαία ελληνική) δημοκρατία δεν υπήρχαν.
Να, το λέει και ο Ηρόδοτος: «Ο Αλέξανδρος (ο Α’)θέλησε να πάρει μέρος σ’ αυτούς (τους Ολυμπιακούς αγώνες) και γι’ αυτό το σκοπό είχε έρθει στην Ολυμπία. Οι Έλληνες όμως οι οποίοι επρόκειτο να συναγωνισθούν μαζί του εναντιώθηκαν, λέγοντας ότι ο αγώνας δεν είναι για βαρβάρους αλλά για Έλληνες. Ο Αλέξανδρος όμως αφού απέδειξε ότι είναι Αργείος, θεωρήθηκε Έλληνας και έτσι συμπεριελήφθη στο αγώνισμα δρόμου του ενός σταδίου και μάλιστα (στέφθηκε Ολυμπιονίκης), φθάνοντας στο τέρμα ταυτόχρονα με τον πρώτο δρομέα»
Αυτή είναι η ελληνική ή όχι ιστορία και να την αρνείσαι αδερφέ κακό σε σένα κάνεις. Σκοπός είναι να την ξέρεις, να την τιμάς και να πας παρακάτω. Καθώς είναι σίγουρο πως τελείως διαφορετικά πράγματα αποκαλούσαν «Μακεδονία» ανά τους αιώνες…