SPICY

Παγκόσμια Ημέρα Μπριζόλας και Πεολειχίας 2017: πιάσε μαχαιροπίρουνα, κατέβασε παντελόνια

Έναν ακριβώς μήνα μετά τον νερόβραστο Άγιο Βαλεντίνο και εφόσον τήρησες τις υποχρεώσεις σου σαν καλός συζυγούλης με λουλουδάκια, σοκολατάκια, λούτρινα, καρτούλες, καρδούλες και αγαπίτσες, γύρισε επιτέλους ο τροχός και ήρθε η σειρά σου.

Κι ενώ για το πρώτο σκέλος της γιορτής, την μπριζόλα ντε, το έχεις το πράμα στο τσεπάκι σου (είτε την τρως έξω δηλαδή είτε τη ρίχνεις στα κάρβουνα, μην κάψεις το χαρτί σου και βάλεις τη δικιά σου όλη μέρα στην κουζίνα), ας επικεντρωθούμε στο δεύτερο και κομματάκι δυσκολότερο μέρος της πλέον υπέροχης αντρικής γιορτής που σκαρφίστηκαν ποτέ οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι.

Γιατί μην ακούς τη βλακεία που κυκλοφορεί πως η χαρμόσυνη αυτή στιγμή καθιερώθηκε το 269 μ.Χ., καθώς είναι αρκετά πρόσφατη για να έχει απασχολήσει τους Ρωμαίους. Οι Ρωμαίοι είχαν τον δικό τους τρόπο να γιορτάζουν καθημερινά με τσιμπούσια και τσιμπούκια και δεν είχαν ανάγκη από αφορμές και άλλοθι.

Ήταν ένας άγιος Αμερικάνος, ραδιοφωνικός παραγωγός στο επίγειο επάγγελμά του, που καθιέρωσε τη μέρα τόσο πρόσφατα όσο το 2002 ως αντίδραση στη 14η Φεβρουαρίου, όπου πέρα από τους ερωτευμένους (τις γυναίκες δηλαδή) γιορτάζουν και οι φίλοι μας οι χορτοφάγοι. Ε, ο Τομ Μπέρτσι σκέφτηκε να το πάει ολίγον αντρικότερα το θέμα και έφτιαξε την εν λόγω γιορτή, την έκανε βούκινο στα social media και έδεσε τελικά το γλυκό.

Και τώρα που τελειώσαμε με τα απαραίτητα διαδικαστικά, απαραίτητα γιατί θα σε ρωτήσει και κάτι θα πρέπει να σιγομουρμουρίσεις, δυο δρόμοι ανοίγονται μπροστά σου, ακανθώδεις και κακοτράχαλοι αμφότεροι.

Δρόμος πρώτος: ο σταράτος

Μπαστακώνεσαι μπροστά της και το απαιτείς. Εσύ γιατί έγινες άβουλο σκλαβάκι της στον Βαλεντίνο δηλαδή; Να μη γιορτάσεις κι εσύ μια μέρα; Χωρίς κλάψες λοιπόν και ύφος δαρμένου σκυλιού, μαζεύεις όση δύναμη σου χει απομείνει από το πλήγμα της 14ης Φεβρουαρίου και εμφανίζεσαι ουρανοκατέβατος μπροστά της -με όση πυγμή διαθέτεις ως άντρας, είπαμε- ζητώντας της να τιμήσει το δικό της σκέλος της γιορτούλας που έχετε στήσει εσύ και όλοι οι άλλοι συνωμότες στα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης.

Σημείωση: Δεν είναι απαραίτητα ότι δεν το θέλει, είναι ότι το ζητάς επιτακτικά γιατί το απαιτεί η σοβινιστική και σεξιστική αυτή μέρα που την κάνει τούρμπο. Κοίτα να την καλμάρεις…

Δρόμος δεύτερος: η παράκαμψη

Ο υπαινιγμός είναι εδώ ο καλύτερός σου φίλος. Και η Βίκυ Μοσχολιού, παρόλο που δεν θα το περίμενες ποτέ. Βάζεις λοιπόν την «Πόρτα κλειστή τα χείλη σου» της Βικάρας και κοιτάς με νόημα…

Το μήνυμα θα το πάρει, αν θα ανοίξει όμως το στόμα αυτό είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία. Συνεχίζεις ακάθεκτος με ταινιούλα. «Αυτοκρατορία των αισθήσεων» και η θρυλικότερη πίπα του παγκόσμιου σινεμά ξεπροβάλλει μπροστά σας χωρίς αναισθητικό και λογοκρισίες.

Αν χτυπήσεις πάλι τοίχο, τράβα σε κάνα φίλο, δες Champions League και φάε σουβλάκια βγάζοντας στην κατακαημένη παρέα κηρύγματα κατά της φαλλοκρατίας και του εγγενούς σεξισμού του αντρικού αυτού αντιδότου στον Άγιο Βαλεντίνο. Και μετά κλάψτε γοερά ο ένας στον ώμο του άλλου. Ά μα πια!

Ό,τι κι αν κάνεις πάντως, φρόντισε να την απολαύσεις τη μέρα προεδρικά…

Ή, ακόμα καλύτερα, βασιλικά…

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More