Την ξέρουμε, περιφέρεται με πρόδηλο θράσος εδώ κι εκεί μοστράροντας την ασχήμια της στους πολύπαθους ελληνικούς δρόμους. Όλοι οι λάτρεις της σπορ αυτοκίνησης οδύρονται σε κάθε συναπάντημα.
Ωιμέ! Ώιμε! Κλαίνε και χτυπιούνται.
Αν δεν είναι σαφές, μιλάμε για την Porsche 944, την πραγματικά ακατανόητη απόπειρα να παντρευτεί ο θρύλος της αυτοκίνησης με τη φτωχομπινεδιάρα φαντασίωση του μεσοαστού, ο οποίος αφού κατέκτησε το ορόσημο της εξίσου τραγικής Mercedes 190 ήθελε πια Πόρσε και μόνο Πόρσε.
Ε πάρε την Πόρσε σου λοιπόν, μόνο που η μαμά της επιδόθηκε σε σφοδρή μεν, ανίερη δε ένωση με έναν γιαπωνέζο επιβήτορα που τον έτρεμε Ανατολή και Δύση: τον Νισσάν τον Μίκρα.
Δεν είναι μόνο οι επιδόσεις της που ήταν για κλάματα, δεν είναι μόνο ο μικροαστισμός που αποπνέει, είναι κι αυτή η αεροτομή από καουτσούκ που σου κάθεται στο λαιμό. Τρολιά της Πόρσε ή μασονική συνωμοσία τύπου καταστρέφω-την-αισθητική-των-Δυτικών-και-μετά-τους-έχω-υποχείρια;
Δηλαδή ό,τι κι αν κάνει δεν μας πείθει να τη συμπαθήσουμε…
Δεν την αγαπάμε ούτε όταν κάνει αυτά, γιατί -μεταξύ μας- παραμένει πορσικό…