Το λημματολόγιο (και όχι λυματολόγιο, μην είστε κακοί) των λεξιλογικών τεχνασμάτων του Ανδρέα και της πράσινης παρέας του.
«Με αυτή την κυβέρνηση είναι απαραίτητο το λεξικό της μεγάλης εξαπάτησης», σχολίασε με νόημα η μεγάλη δημοκρατική παράταξη (ναι καλέ, το ΠΑΣΟΚ) τη συνέντευξη Τσίπρα στην Εφημερίδα των Συντακτών.
«Με αυτούς είναι απαραίτητο ένα ειδικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας. Το λεξικό της μεγάλης εξαπάτησης. Όπου η έννοια της κάθε λέξης θα είναι αντίστροφη»
είπε το Γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ για τα έργα και τις ημέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας άπαντες να σκάσουν στα γέλια.
Γιατί αυτό το είπε το ΠΑΣΟΚ! Ο μεγάλος μαέστρος της ελληνικής γλώσσας που σκάρωνε άλλοτε όρους στο φτερό, όρους κενούς περιεχομένου ή κατάφωρα διαστρεβλωμένους. Ποιο άλλο κόμμα θυμάσαι που έριξε στην πιάτσα τέτοια σωρεία συμβολικών αναφορών και νεολογισμών με το τσουβάλι που διακρίνονταν για τη χαρακτηριστική ιδεολογική αμφισημία και την εσκεμμένη ασάφεια του περιεχομένου τους;
Η μεγάλη προοδευτική παράταξη το χε καμάρι ότι κρυβόταν πίσω από λεκτικές ακροβασίες, διφορούμενες ερμηνείες και ευρηματικά γλωσσικά τεχνάσματα, τραβώντας τη σημασία των λέξεων στα ακρότατα όριά τους ώστε να αντιστρατεύονται τη συνήθη ερμηνεία. Μιλάμε για όρους τόσο αόριστους που δεν μπορούσαν καν να αντιστραφούν, συνδυάζοντας ολίγη από πολιτική πανουργία με γενναίες δόσεις κυνισμού και αλαζονείας.
Ας θυμηθούμε λοιπόν τις φράσεις-κλειδιά που σημάδεψαν τον πασοκτζίδικο λόγο, μετατρέποντας τους εμπνευστές τους σε μετρ του παραπλανητικού πολιτικού λόγου. Για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν τα νεούδια του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή…
αλλαγή: Εδώ μιλάμε για όρο που θέλησε να σηματοδοτήσει τον βαθύτερο κοινωνικό μετασχηματισμό της μεταπολίτευσης, κατέληξε όμως σε κάτι που δεν ήρθε ποτέ. Το κεντρικό πολιτικό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ το 1981 ταυτίστηκε με την άνοδο του κόμματος στην εξουσία και ήταν άλλοτε ορόσημο ενός κόσμου που δεν κατέφτασε στην Ελλαδίτσα μας. «Εδώ και τώρα αλλαγή», ούρλιαζε ο λαός κάτω από τα μπαλκόνια, η «γενιά της αλλαγής» έλεγε το ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας παρακαταθήκη έναν τόσο αχτύπητο όρο που κανείς δεν μπορούσε να αντισταθεί στη σαγήνη του («Αλλαγή δε γίνεται χωρίς το ΚΚΕ», έλεγαν τα κόκκινα συντρόφια)…
εκσυγχρονισμός: Τα χρόνια πέρασαν, η γλωσσική επινοητικότητα του ΠΑΣΟΚ έμεινε ωστόσο η ίδια! Ο «εκσυγχρονισμός» του Σημίτη έγινε η νέα «αλλαγή» του Ανδρέα που σφράγισε τα έργα των κατοπινών πράσινων κυβερνήσεων. Ο Σημίτης πορεύτηκε με τον «εκσυγχρονισμό» του μέχρι τέλους (καλά, και με κάτι «μακέτα» φυσικά), αφήνοντας άλλη μια λαμπρή κληρονομιά στο έθνος και το στόμα των πολιτικών αντρών, πάντα…
δημιουργική λογιστική: Μπορεί ο Βαρουφάκης να καθέλκυσε στο πολιτικό πεδίο τη «δημιουργική ασάφειά» του, πατούσε όμως πάνω στον ογκόλιθο ΠΑΣΟΚ, καθώς παρθενογένεση στον αμφίσημο πολιτικό λόγο δεν υπήρξε ποτέ. Ήταν οι κυβερνήσεις Σημίτη αυτές που μαγείρευαν τα νούμερα και πείραζαν τα οικονομικά αποτελέσματα της Ψωροκώσταινας, βάζοντας στα στόματα τόσο των φίλων όσο και των εχθρών του τη «δημιουργική λογιστική». Αν και κολοσσός εδώ ήταν ο Μητσοτάκης, που είχε προτάξει τη «δημιουργική αριθμητική» για τις αυξήσεις στους μισθούς.
εμπιστοσύνη: Άλλη μια φουκαριάρα λέξη που έχασε κάθε σημασία στο πολιτικό λεξιλόγιο του ΠΑΣΟΚ, που από «Δύναμη Ευθύνης» μετατράπηκε σε συνώνυμο της ανευθυνότητας. Εκτός κι αν χρησιμοποιούσαν αβέρτα τον όρο μόνο ως λεκτική αυτοεπιβεβαίωση της πολιτικής αξιοπιστίας τους, οπότε θα έπρεπε να λένε «λες μωρέ να είμαστε δύναμη εμπιστοσύνης;» ή «μπορεί και να γίνουμε κάποια στιγμή δύναμη εμπιστοσύνης, ποιος ξέρει;»…
το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο: Εμβληματική φράση των στελεχών του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ που κατάντησε άλλο ένα σύντομο, αν και επώδυνο, ανέκδοτο. Την ξεστόμιζαν οι σημιτάνθρωποι την περίοδο 1996-2004 όταν έσκαγε μύτη άλλο ένα σκανδαλάκι, θέλοντας προφανώς να δείξουν την αμείλικτη αποφασιστικότητά τους για τη διαλεύκανση της υπόθεσης.
Λεφτά υπάρχουν: Η πράσινη αμφισημία δεν σταμάτησε ποτέ και έχουμε άλλο ένα έξοχο δείγμα της από την πολύ πρόσφατη πολιτική ιστορία του κόμματος, όταν ο πρόεδρος τότε Γιώργος Παπανδρέου είπε προεκλογικά (Σεπτέμβριος 2009) το αμίμητο «Λεφτά υπάρχουν». Υπήρχαν;
Μαζί τα φάγαμε: Μια φράση-σύμβολο της πασοκιτζίδικης μεγαλοστομίας βγήκε από τα πληθωρικά χείλη του Πάγκαλου στο βήμα της Βουλής το 2010 ως απάντηση στις ορδές του λαού που κατέκλυζε την πλατεία Συντάγματος. Μαζί τα φάγαμε;
Για να είμαστε δίκαιοι πάντως, το ΠΑΣΟΚ είπε μπόλικες φορές την αλήθεια στον ελληνικό λαό και μάλιστα ευθαρσώς. Ποιος μπορεί να λησμονήσει το κυριολεκτικότατο εκτόπισμα της δήλωσης του Γιωργάκη, όταν είπε μετά τις αποκαλύψεις του σκανδάλου Siemens το αμίμητο: «Θα μας πάρουν με τις πέτρες». Ε, τους πήραν…
Γι’ αυτό, μην ξεχνάς
