CULT+ART

Adam Martinakis: Μέσα στο 3d νιώθω σαν να είμαι σε ένα παράλληλο σύμπαν

Αν τον γνωρίζεις σαν εικαστικό τότε ήδη θα έχεις αγαπήσει κάποια δουλειά του. Αν όμως δεν τον γνωρίζεις , τότε καλώς ήρθες στον ιδιαίτερο 3D κόσμο του Adam.

The inevitability of time /Pietà

 

Ο Adam Martinakis έχει πάθος με αυτό που κάνει και σίγουρα όπως λέει και ο ίδιος, το πάθος, σου αλλάζει την ζωή και αν επιμείνεις σ΄αυτό, θα σου το ανταποδώσει .

Εικαστικός και αυτοδίδακτος στο 3D το οποίο είναι το μέσο επιλογής του για τα εικαστικά, ο Αδάμ Μαρτινάκης δημιουργεί έργα που καθηλώνουν. Έχει λάβει μέρος σε πολυάριθμες εκθέσεις και διεθνή παρουσία στα εικαστικά.

Shifted_II

Γεννήθηκε σε μια μικρή πόλη της Πολωνίας (Luban), με μητέρα Πολωνέζα και πατέρα Έλληνα και 10 ετών μετακόμισε με την οικογένεια του στην Αθήνα. Σπουδές στο Τμήμα Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής, Διακόσμησης και Σχεδιασμού Αντικειμένων του Τ.Ε.Ι. Αθήνας και τώρα προς το παρόν ζει σ’ένα μικρό χωριό στην Κρήτη.
Αυτοδίδακτος στο 3D και από τις αρχές του 2000 ασχολείται και επαγγελματικά με αυτό που αγαπάει και τον εκφράζει.

Puente

 

Πες μου λίγα λόγια για τις πρώτες σου στιγμές που έζησες όταν ανακάλυψες το πάθος σου για το 3d και τα όνειρα που έκανες όταν άρχισες να ασχολείσαι.

Το 3d προέκυψε εν μέρη τυχαία όταν αποφάσισα να μάθω το μέσο για να το χρησιμοποιώ στις design παρουσιάσεις μου. Μέχρι τότε είχα και φοβία απέναντι στην τεχνολογία, η οποία όμως εξαφανίστηκε όταν άρχισα να αντιλαμβάνομαι τις δυνατότητες και το βάθος του μέσου αυτού. Σιγά σιγά με το καιρό άρχισα να πειραματίζομαι με πιο καλλιτεχνικά προσωπικά projects και μετά τα πράγματα πήραν μόνα τους το δρόμο.
Μέσα στο 3d νιώθω σαν να είμαι σε ένα παράλληλο σύμπαν.

To πρώτο σου έργο;
Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιο πρώτο έργο για μένα, από πολύ μικρό με θυμάμαι να δημιουργώ πράγματα. Υπάρχει όμως ένα έργο που το 2009 κέρδισε έναν διεθνή διαγωνισμό στο Λουξεμβούργο και αποτελεί για μένα ορόσημο, το οποίο νομίζω ότι με έσπρωξε πρακτικά και ψυχολογικά στο (ας πούμε) καλλιτεχνικό επαγγελματισμό. Εκεί τοποθετώ και την αρχή επαγγελματικής μου καριέρας σαν ανεξάρτητος εικαστικός. Το έργο λέγεται “ Re(al)creation of Adam” και έχει εκτεθεί αρκετές φορές.

re(al)creation of Adam

 

Περίμενες ποτέ ότι θα είχες τέτοια πορεία και αναγνώριση;
Δεν περίμενα κάτι συγκεκριμένο αλλά νομίζω πως ο κάθε καλλιτέχνης πάντα ελπίζει το έργο του να λάβει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δημοσιότητα και αναγνώριση. Η τέχνη είναι μια μορφή επικοινωνίας, οπότε η σχέση του καλλιτέχνη με το κοινό του είναι μια βασική παράμετρος αυτής της σύνδεσης. Φυσικά, όπως είναι λογικό, η αναγνώριση βοηθάει επίσης και τον καλλιτέχνη να πουλάει τα έργα του και να επιβιώνει μέσω της τέχνης του.

Σταθμός ορόσημο στην μέχρι τώρα πορεία σου και γιατί;
Ένας σταθμός στην πορεία μου είναι αυτός που προείπα με το έργο που κέρδισε στο διαγωνισμό το 2009 αλλά πιστεύω πως το μεγαλύτερο ορόσημο αποτελεί το έργο “Last kiss” το 2011 που ουσιαστικά με βοήθησε να αποκτήσω παγκόσμια αναγνώριση.

Το Last Kiss έχει γίνει πολύ δημοφιλές – τι σε ενέπνευσε και το σχεδίασες;
Ο έρωτας, η απώλεια και το εφήμερο.

Last kiss

 

Θεματολογία κατά βάση στα έργα σου είναι το ανθρώπινο σώμα. Ανθρώπινη υπόσταση, αισθησιασμός, ερωτισμός και αποτύπωση κάποιας στιγμής στο χρόνο ή ενδεχομένως στο παρόν ή και στο μέλλον. Τι είναι αυτό που σε ελκύει περισσότερο στην ανθρώπινη ύπαρξη και σε κάνει να θέλεις να το αποτυπώνεις και στα έργα σου;
Το έργο μου είναι καθαρά ανθρωποκεντρικό και τα σώματα που χρησιμοποιώ είναι, ανάμεσα στα άλλα ,ένα συμβολικό μέσο που τονίζει αυτό το χαρακτήρα. Η ανθρώπινη ύπαρξη είναι το μοναδικό εκείνο μυστήριο που βιώνουμε για μια (άγνωστη) χρονική περίοδο μέσα στην οποία έχουμε την δυνατότητα να δράσουμε και να κατανοήσουμε το γενικότερο φαινόμενο της ύπαρξης. Η τέχνη με βοηθάει να αντιληφθώ τον εαυτό μου, να τον πλάσω και να τον συσχετίσω με άλλους, εξωτερικούς από μένα, εαυτούς. Είναι ένας δρόμος για μένα που προσφέρει σημαντικά βοηθήματα προς την κατανόηση του μυστηρίου της ύπαρξης.

Υπάρχουν κομμάτια του Adam σε κάθε έργο σου;
Πιστεύω πως είμαστε αυτά που κάνουμε άρα αυτά μας ορίζουν το τι είμαστε. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς και στα έργα μου, αν αυτά δεν είχαν τα κομμάτια μου δεν θα ήταν έργα μου, δεν θα ήταν ειλικρινή και δεν θα ήταν τέχνη. Δεν ξέρω τι θα ήταν γιατί δεν μπορώ να φανταστώ να τοποθετώ μέσα στις πράξεις και δράσεις μου στοιχεία που δεν είναι δικά μου. Ακόμα και κάτι νέο, άγνωστο να κάνεις, αυτόματα κάπως σε ορίζει και γίνεται εσύ. Άρα, δεν είναι ότι είμαι μέσα στο έργο μου απλά, είμαι το έργο μου.

Εάν βρισκόσουν σε ένα χώρο που ήταν όλα τα μέχρι τώρα έργα σου και για κάποιο λόγο έπρεπε να καταστραφούν όλα ,αλλά είχες την επιλογή να διαλέξεις και να πάρεις μόνο ένα ποιο θα ήταν;
Κανένα δεν θα έπαιρνα. Τα έργα μου, για μένα, ζούνε μέσα μου και δεν έχουν κάποια υλιστική σημασία, και αυτός είναι ακόμα ένας λόγος που μ’ αρέσει να δουλεύω το ψηφιακό μέσο. Τα ψηφιακά έργα έχουν ως συστατικό το pixel, ένα άυλο ουσιαστικά πράγμα, μια πληροφορία που από την στιγμή που γεννιέται δεν πεθαίνει ουσιαστικά ποτέ. Πιστεύω πως η τέχνη έχει καθαρά πνευματική υπόσταση όπως και η έννοια της μοναδικότητας της συνείδησης του κάθε ανθρώπου.

The headache

 

Αγαπημένος καλλιτέχνης
Από τα φοιτητικά χρόνια, ο Paul Klee. Ήταν αυτός που με έκανε να αγαπήσω την μοντέρνα τέχνη.
Ένα σχόλιο για το Digital Art στην Ελλάδα
Δυστυχώς είναι ένα θέμα για το οποίο δεν μπορώ να δώσω κάποιο σχόλιο γιατί δεν το γνωρίζω.
Ένα σχόλιο για τους νέους καλλιτέχνες που ξεκινάνε τώρα
Να αγαπήσουν και να δοθούν όσο περισσότερο μπορούν στην τέχνη τους. Είναι αυτή που μπορεί να τους οδηγήσει προς την ελευθέρια και την λύτρωση, εάν υπάρχει.

Alien_software

 

Περισσότερα θα βρείτε εδώ:

http://www.martinakis.com/

https://www.facebook.com/adam.martinakis/

http://adamakis.blogspot.gr/

 

For the love of gold

 

The remains of a memory
Queen of the moment

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More