Όλοι το έχουμε αντιμετωπίσει: είσαι στην ουρά του μπουφέ, έχεις μπανίσει το κοτοπουλάκι που θες να τσακίσεις αλλά διάολε, εξαφανίζεται με αστραπιαίο ρυθμό και είσαι σίγουρος πως μέχρι να φτάσεις μπροστά του δεν θα χει μείνει ούτε πέτσα.
Κάτι σου θυμίζει ε; Φορτώνουν τα πιάτα τους με το έδεσμα της καρδιάς σου και σε πιάνει αμόκ. Τίποτα δεν είναι χειρότερο από το να χάνεις το καναπεδάκι της αρεσκείας σου επειδή είσαι απλά δέκατος στη σειρά. Ή να μην το ξαναβρίσκεις μετά επειδή φάνηκες ευγενής και δεν έκανες το πιάτο σου βουνό!
Μην πανικοβάλλεσαι, η λύση υπάρχει και τη βρήκε μόλις ο τυπάκος που θα παρακολουθήσεις. Μιλώντας για γαστριμαργικό θάρρος και τσαμπουκά δηλαδή…