Η φράση “η ιστορία γράφεται από τους νικητές” είναι πολύ πετυχημένη αλλά και με διττή έννοια. Πράγμα που σημαίνει πώς ότι μαθαίνουμε δεν είναι απαραίτητα και αληθινό. Ψάχνοντας όμως η αλήθεια φαίνεται ή βρίσκονται στοιχεία που επιτρέπουν τουλάχιστον την αμφισβήτηση.
Έτσι και στην περίπτωση της εμπλοκής της Ελλάδας στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, κάποια πράγματα τα διδαχθήκαμε κάπως διαφορετικά. Αυτά που κάποτε ήταν καλά κρυμμένα σε επίσημα έγγραφα ή δεν ήταν εύκολο να βγουν στο φως της δημοσιότητας γιατί δεν υπήρχαν τα μέσα, πλέον βρήκαν τον δρόμο για να βγουν στην επιφάνεια.
Ο Μεταξάς είπε το ιστορικό ΟΧΙ
Η αλήθεια: Ο δικτάτορας της Ελλάδας δεν είπε ποτέ τη λέξη ΟΧΙ στο τελεσίγραφο του Ιταλού πρέσβη Εμμανουέλε Γκράτσι όταν ζήτησε για λογαριασμό του Μουσολίνι να εισέλθουν τα φασιστικά στρατεύματα στην Ελλάδα και να καταλάβουν τα στρατηγικά σημεία που επιθυμούσαν. Η φράση του, στα γαλλικά, ήταν “Λοιπόν, έχουμε πόλεμο”.
Ήταν 3 τα ξημερώματα όταν ο Γκράτσι έφτασε την οικία του Μεταξά για να του παραδόσει το κείμενο βάση του οποίου είχε διορία μέχρι τις τι 6 π.μ. να αποδεχτεί. Ο ίδιος ο Ιταλός πρέσβης στο βιβλίο «Το ημερολόγιο του Γκράτσι – Η αρχή του τέλους» εξιστορεί: “Μόλις καθίσαμε, του είπα ότι η κυβέρνησή μου μού είχε αναθέσει να του κάνω μία άκρως επείγουσα ανακοίνωση και χωρίς άλλα λόγια του έδωσα το κείμενο. Ο Μεταξάς άρχισε να το διαβάζει. Τα χέρια που κρατούσαν το χαρτί έτρεμαν ελαφρά, και μέσα από τα γυαλιά έβλεπα τα μάτια του να βουρκώνουν όπως συνήθιζε όταν ήταν συγκινημένος. Όταν τελείωσε την ανάγνωση με κοίταξε κατά πρόσωπο και μου είπε με φωνή λυπημένη αλλά σταθερή φωνή: «Alors, c’est la guerre!» (λοιπόν έχουμε πόλεμο) .Τού απάντησα ότι η ιταλική κυβέρνηση ήλπιζε ότι η ελληνική κυβέρνηση θα δεχόταν τα αιτήματά της και θα άφηνε να περάσουν ελεύθερα τα ιταλικά στρατεύματα τα οποία θα άρχιζαν τις μετακινήσεις τους στις 6 το πρωί. Ο Μεταξάς με ρώτησε τότε πως θα μπορούσα να σκεφτώ ότι ακόμα και αν είχε πρόθεση να ενδώσει θα του ήταν δυνατόν μέσα σε τρεις ώρες να λάβει τις διαταγές του βασιλιά και να δώσει τις απαραίτητες οδηγίες για την ελεύθερη διέλευση των ιταλικών στρατευμάτων. Χωρίς καμία πεποίθηση, από απλή ευσυνειδησία, αρπάζοντας την τελευταία ελπίδα όπως ο ναυαγός πιάνεται ακόμη και από ένα σανιδάκι, του απάντησα ότι αυτό δεν ήταν καθόλου αδύνατον. Ασφαλώς θα είχε απευθείας τηλεφωνική γραμμή για να επικοινωνεί με τον βασιλιά. Όσο για τις διαταγές προς τα προς τα στρατεύματα θα ήταν αρκετό να διαταχθεί ο αρχιστράτηγος να στείλει με τον ασύρματο εγκύκλιο διαταγή σε όλους τους διοικητές να μην εμποδιστεί η προέλαση των ιταλικών στρατευμάτων. Ο Μεταξάς με ρώτησε τότε αν μπορούσα να καθορίσω τουλάχιστον ποια ήταν τα στρατηγικά σημεία επί του ελληνικού εδάφους που η ιταλική κυβέρνηση θα ήθελε να καταλάβει. Φυσικά αναγκάστηκα να του απαντήσω ότι δεν είχα την παραμικρή ιδέα. Ο Μεταξάς απάντησε: «Vous voyez bien que c’ est impossibile (βλέπετε λοιπόν πολύ καλά ότι αυτό είναι αδύνατο). Η ευθύνη του πολέμου αυτού βαρύνει αποκλειστικά την ιταλική κυβέρνηση. H κυβέρνησή σας ήξερε πολύ καλά ότι η Ελλάδα το μόνο που επιθυμούσε ήταν να παραμείνει ουδέτερη, αλλά και ότι είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε το εθνικό έδαφος εναντίον οποιουδήποτε».
Και πώς προέκυψε το “ΟΧΙ”;
Ήταν απλά τίτλος στην εφημερίδα Ελληνικό Μέλλον στο φύλλο της 30ης Οκτωβρίου 1940.
Η Ελλάδα άντεξε 219 μέρες στην Γερμανική εισβολή
Η αλήθεια: Η πρώτη φάση τις αντίστασης στους Γερμανούς κράτησε 3 περίπου ημέρες (κατάληψη Θεσσαλονίκης). Την 21η ημέρα οι Γερμανοί εισήλθαν στην Αθήνα και την 23η σχηματίστηκε η δωσίλογη κυβέρνηση υπό τον στρατηγό Τσολάκογλου.
Αναλυτικά δείτε εδώ
Η Ελλάδα ήταν υπό γερμανική κατοχή
Η αλήθεια: Η Ελλάδα από το 1941 μέχρι το 1943 τελούσε υπό τριπλή κατοχή, όπως φαίνεται και στον παραπάνω χάρτη. Οι Γερμανοί είχαν την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την κεντρική Μακεδονία, μία ζώνη στον Έβρο, νησιά του Βορείου Αιγαίου και τέλος τα 3/4 της Κρήτης. Η Βουλγαρία κατέλαβε την Ανατολική Μακεδονία και τη Δυτική Θράκη ενώ η Ιταλία όλη την υπόλοιπη Ελλάδα, και τα νησιά συμπεριλαμβανομένου του νομού Λασιθίου της Κρήτης. Από το 1943 και με τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας τα κατεχόμενα εδάφη πέρασαν στους Γερμανούς.
Η μάχη της Κρήτης
Σύμφωνα με το θρύλο οι Έλληνες χάρη στην ανδρεία τους στην Μάχη της Κρήτης καθυστέρησαν την έναρξη της ναζιστικής εισβολής στη Ρωσία με αποτέλεσμα να τους πιάσει ο χειμώνας και να ηττηθούν.
Η αλήθεια: Η μάχη της Κρήτης ήταν πράγματι σκληρή και διήρκησε 13 ημέρες (20 Μαϊου με 1 Ιουνίου). Ενάντια στους Γερμανούς και τους Ιταλούς (όχι μόνο Γερμανούς) δεν πολέμησαν μόνο Έλληνες αλλά και Άγγλοι, Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί (η λεγόμενη Βρετανική Κοινοπολιτεία) οι οποίοι ήταν υπερδιπλάσιοι τόσο αριθμητικά όσο και σε απώλειες. Μάλιστα την διοίκηση είχε ο Βρετανός αντιστράτηγος Μπέρναρντ Σύριλ Φράιμπεργκ.
Σε ότι έχει να κάνει με την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα (εισβολή στην ΕΣΣΔ) πρόκειται για μύθο καθώς ξεκίνησε όπως ήταν προγραμματισμένη, στις 22 Ιουνίου. Ούτε δόθηκε χρόνος στον Στάλιν να προετοιμαστεί καθώς μέχρι και την έναρξη της εισβολής ήταν πεπεισμένος ότι ο Χίτλερ θα τηρούσε το μεταξύ τους σύμφωνο μη επίθεσης.
Η απόβαση στην Κρήτη δεν έγινε προκειμένου να μην υπάρχει συμμαχική βάση που θα συνδράμει στην σοβιετική άμυνα, αυτό είχε ήδη επιτευχθή με την κατάληψη της Μακεδονίας και της Θράκης. Έγινε γιατί θεωρήθηκε στρατηγικό σημείο για τον ανεφοδιασμό στο θέατρο του πολέμου στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Μία εκτίμηση που τελικά διαψεύθηκε. Εκεί που συνέβαλε ήταν στην απόφαση του Χίτλερ να μην ξαναδοκιμάσει ανάλογη τακτική στην συνέχεια του πολέμου.
Ο Τσώρτσιλ είπε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες
Η αλήθεια: Δεν υπάρχει καμία επίσημη καταγραφή ότι ο Τσώρτσιλ είπε αυτή τη φράση. Ένα ηχητικό που υπάρχει 1ον είναι άγνωστο από που έχει προέλθει ή που έγινε η ομιλία και 2ον αμφισβειταί ότι πρόκειται για τον ίδιο τον Τσώρτσιλ. Όλες οι επίσημες δηλώσεις του Βρετανού πολιτκού υπάρχουν στα αρχεία του Churchill Archives Centre, Churchill College Cambridge και του BBC. Η συγκεκριμένη δεν υπάρχει. Θεωρείται είτε πώς πρόκειται για κατασκεύσμα προκειμένου να εμψυχωθούν οι Έλληνες στρατιώτες είτε λανθασμένα αποδόθηκε στον Τσώρτσιλ
Μάλιστα, το 2007, ο Ευρυπίδης Στυλιανίδης ως Υπουργός Παιδείας σε χαιρετισμό του είχε αποδώσει την περίφημη αυτή φράση στον Άγγλο Βουλευτή Francis Noel-Baker.
Δείτε το σχετικό λινκ