Το π το θυμάσαι από το σχολείο, δεν μπορεί, κι όλο κοπάνες να έκανες, κάπου θα το είχε πάρει το αυτί σου.
Εκφράζει λοιπόν την αναλογία της περιφέρειας του κύκλου σε σχέση με τη διάμετρό του και το πηλίκο υπολογίζεται σε 3,14. Έλα όμως που τα ψηφία του συνεχίζουν στο άπειρο και μάλιστα χωρίς να επαναλαμβάνονται.
Κι εδώ θα τελείωνε αυτό το post αν δεν τράβαγαν τέτοιο ζόρι με την πάρτη του οι μαθηματικοί. Γιατί βλέπεις ο ακριβής υπολογισμός των ψηφίων του υπερβατικού αριθμού π είναι το άγιο δισκοπότηρο επιστημόνων και φιλοσόφων από τις απαρχές της ζωής του ακόμα, από κείνη τη μοιραία μέρα δηλαδή που ο Αρχιμήδης, εκεί στον 3ο αιώνα π.Χ., του έδωσε υπόσταση στο έργο του.
Fast forward στο σήμερα, όπου ένας ιάπωνας μηχανικός συστημάτων και ένας αμερικανός πληροφορικάριος κατάφεραν να σπάσουν το φράγμα των δέκα τρισεκατομμυρίων ψηφίων στον υπολογισμό του π (για την ακρίβεια μέτρησαν 10.000.000.000.050 ψηφία), ξεπερνώντας μάλιστα κατά πολύ το προηγούμενο ρεκόρ των πέντε τρισεκατομμυρίων ψηφίων, το οποίο κατείχαν φυσικά οι ίδιοι.
Και τώρα το καλύτερο: ο υπολογισμός της απειρίας των ψηφίων του π δεν εξυπηρετεί κανέναν πρακτικό μαθηματικό σκοπό, καθώς μόλις 39 ψηφία είναι αρκετά για να υπολογιστεί με ασφάλεια η περιφέρεια ενός κύκλου με πιθανότητα σφάλματος όχι μεγαλύτερη από την ακτίνα ενός ατόμου υδρογόνου.
Οι τύποι άφησαν δηλαδή έναν σκληρό 48 Terra να κάνει υπολογισμούς για 371 μέρες! Κάποιοι έχουν πολύ χρόνο στη διάθεσή τους. Ή είναι μαζόχες.
Αν ψήνεσαι να δεις τα πρώτα 1 εκατομμύριο ψηφία του π, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις…
Αυτά δηλαδή δεν ήταν αρκετά;