Η τραγική είδηση του θανάτου του Παντελή Παντελίδη σε τροχαίο είναι η αφορμή. Τα όσα θα δούμε παρακάτω, είναι πράγματα που συμβαίνουν κάθε φορά που ένας διάσημος αφήνει τον μάταιο τούτο κόσμο. Ειδικά αν δεν τον κάνει πλήρης ημερών που γράφει κι ο Φου.
Δεν είναι νέα τακτική αυτή, μην δαιμονοποιούμε το internet. Συνέβαινε από τα παλιά τα χρόνια, σε κανάλια, περιοδικά, εφημερίδες. Απλά τώρα φαίνεται ακόμα περισσότερο χάρη στα shares.
Η αντιμετώπιση ενός θανάτου θυμίζει κάτι από τις κυράτσες της αυλής που έβγαιναν για να κουτσομπολέψουν τα πάντα. Τα ποιος, πότε, πως, που αποτελούν την ουσία, δεν είναι αρκετά. Αν δεν παίξει πόνος, δάκρυ και κάθε παπάτζα που μπορεί να τραβήξει την προσοχή, δεν γίνεται.
Και η αηδία είναι μεγαλύτερη όταν στο παρελθόν έχεις δει την χαρά στο πρόσωπο κάποιων δημοσιογράφων που έχουν θέμα να γράψουν.
Επαναλαμβάνουμε ότι, δυστυχώς, ο θάνατος του Παντελή Παντελίδη είναι απλά η αφορμή και τα όσα θα ακολουθήσουν είναι παραδείγματα της τραγικής αντιμετώπισης από διάφορα media ανάλογων περιστατικών. Αντιμετώπιση που θα ήταν διαφορετική αν δεν υπήρχε αποδοχή κι από το κοινό, για να λέμε όλη την αλήθεια.
Ο σπαραγμός της μάνας
Η μάνα είναι πάντα το τραγικό πρόσωπο μιας τέτοιας υπόθεσης. Κανείς γονιός δεν θα έπρεπε να θάβει τα παιδιά του. Μάλλον συμφωνούμε σε αυτό. Η ζωή όμως δεν είναι ποτέ δίκαιη. Αλλά και λίγος σεβασμός στο δράμα τους δεν θα έβλαπτε κανένα.
Δηλώσεις διάσημων φίλων/συνεργατών
Η μομφή δεν είναι προς τον Καρρά ή οποιοδήποτε άλλο φίλο ή συνεργάτη. Την ώρα όμως, που είναι σοκαρισμένοι, το να σκάει τηλεφώνημα και από την άλλη άκρη της γραμμής να ακούν “έχετε να μας πείτε δύο λόγια” είναι ολίγον τι άκομψο. Και είναι χειρότερο όταν η συζήτηση γίνεται όχι με την μορφή συνέντευξης αλλά ανθρώπινης συζήτησης που μετά γίνεται “ρεπορτάζ”.
Το κλάμα του κάθε άσχετου
Κανένας δεν χαίρεται (λογικά) με τέτοια νέα. Αλλά και η υπερβολή δεν είναι ωραίο πράγμα.
Να γίνει και λίγο spicy
Αν δεν δείξεις και γκομενάκι, τι ρεπορτάζ θα παραδώσεις μωρή;
Από τα αζήτητα
Ακόμα και συνεντεύξεις που είχαν περάσει απαρατήρητες, ξαφνικά αποκτούν ενδιαφέρον. Ειδικά όταν τυχαία πρόκειται για την τελευταία του.
Από τα ποσταρίσματα
Ό,τι ισχύει για την τελευταία συνέντευξη ισχύει και για τα ποσταρίσματα. Τι κι αν όλα είχαν να κάνουν με την επερχόμενη πρεμιέρα; Είναι θέμα, είναι κλικ.
Τραγικό…
Το τραγικό είναι ότι την επόμενη μέρα θα είχε πρεμιέρα! Αυτό είναι το τραγικό. Τραγικό.
Προφητείες
Πάντα κάτι βρίσκεται για να κοτσαριστεί η λέξη “προφητεία” που είναι και εμπορική. Τραγούδι θα είναι; Ποστ θα είναι; Κάτι πάντως παίζει.
Οπαδικά γούστα
Πλην οπαδικών φόρουμ, που αλλού θα είχε ουσία να γίνει τίτλος η ομάδα ενός διάσημου; Με τον θάνατο όμως αλλάζει αυτό. Γιατί είπαμε, πρέπει να υπάρχει όγκος θεμάτων. Για να παίξουμε καλύτερα και στο google search.
Ο κάθε παπάρας
Ο καθένας βγαίνει και μιλάει λες κι ο αποθανόντας ήταν συγγενής ή κολλητάρι τους. Και καταφέρνουν να μπλέκουν τις προσωπικές τους εμμονές, όσο άσχετες κι αν είναι. Είναι ακόμα πιο εμετικό όταν υπάρχει πολιτικός σκοπός από πίσω.
Η αμήχανη στιγμή…
… όταν βλέπεις αυτό εδώ τον τύπο να αντιμετωπίζει με τον δέοντα σεβασμό και ωριμότητα το συμβάν. Συμπεριφορά που πολλοί καθώς πρέπει τύποι δεν σκέφτηκαν καν να δείξουν.