Ως λαός έχουμε βαθιά στο είναι μας το πανηγύρι! Λίγο κλαρίνο (όχι της Τζούλιας), λίγο νταούλι, και άν θέλουμε να χώσουμε και λίγη ποιότητα… “λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου” (που ερμήνευσε συγκλονηστηκά κι ο Τζόκερ η Μαρινέλα)…
Κι επειδή ο Αύγουστος είναι ο μήνας του πανηγυριού (Παναγίας αφού) είπαμε να θυμηθούμε τις επικές (αν και τρόλικες) αφίσες!
Μπόνους1: η χρυσή εποχή της ΔΑΠ, όταν ήταν ακόμα αντιμνημονικιά, αντιπασοκικιά και πριν ακόμα αρχίσει τα “αού, αού” συντροφιά με τον Άδωνι
Μπόνους2 : Despacito με κλαρίνο