CULT+ART

Blood Ties Project: Οι γίγαντες την διπλανής πόρτας που σπάνε τη σιωπή

Το έχουμε χάσει το μέτρημα με τις γυναικοκτονίες (ή συντροφοκτονίες ή συζυγοκτονίες αν προτιμούν κάποιοι). Γενικότερα έχουμε χάσει το μέτρημα με τις περιπτώσεις έμφυλης και όχι μόνο βίας, με τις περιπτώσεις καταπίεσης και καταπάτησης προσωπικών ελευθεριών.

Η ελληνική κοινωνία (ή πιο σωστά μέρος αυτής) επιμένει να συγκλονίζεται από τα αποτελέσματα των δικών της συμπεριφορών χωρίς φυσικά ποτέ να αποδέχεται το δικό της μερίδιο ευθύνης.

Καθημερινά, αγόρια που χαρακτηρίζονται διαφορετικά επειδή απλά και μόνο δεν τους αρέσει να παίζουν με στρατιωτάκια, κακοποιούνται βάναυσα. Άλλα σωματικά, άλλα ψυχολογικά, άλλα και με τους δύο τρόπους. Είτε από “φίλους” είτε από συγγενείς.

Καθημερινά, κορίτσια αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα ή κτήμα ή τρόπαιο κάποιου. 

Καθημερινά τα θύματα σιωπούν, σκύβουν το κεφάλι, μαζεύουν ότι έχει μείνει από την αξιοπρέπεια τους και φεύγουν.

Ντρέπονται για ότι του συνέβη αντί να ντρέπονται εκείνοι που τους πλήγωσαν.

Ντρέπονται οι άνθρωποι γιατί τα κτήνη δεν ξέρουν αυτό το συναίσθημα.

Σκληρή λέξη το “κτήνος”;

Μπορεί. Αλλά δεν πλησιάζει καν την σκληρότητα που αντιμετώπισαν αυτά τα παιδιά.

Και μέσα από τα όσα έζησαν, ή πιο σωστά αναγκάστηκαν να ζήσουν, αποφάσισαν να ορθώσουν το ανάστημα τους. Γενναία παιδιά που ποζάρουν με την γραβάτα ως σύμβολο καταπίεσης αλλά δεν την αφήνουν να τα φιμώσει. Λένε την ιστορία τους. Όχι εύκολα. Με πόνο ψυχής. Για να λυτρωθούν τα ίδια και να στείλουν μήνυμα και στα άλλα παιδιά ότι δεν είναι ούτε μόνα ούτε τα μόνα.

Όλα αυτά τα παιδιά που παίρνουν μέρος στο Blood Ties project μας παραδίδουν μαθήματα ζωής και θάρρους. Είναι οι γίγαντες την διπλανής πόρτας που σπάνε τη σιωπή και στερούνε τη δύναμη από κάθε κακοποιητή.

Αυτά τα θαυμάσια παιδιά τιμούν αυτό το φωτογραφικό-δημοσιογραφικό λεύκωμα.

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More