Πόσα χρόνια είναι άραγε αρκετά να περιφέρει κανείς το φθαρτό σαρκίο του στον μάταιο τούτο κόσμο; Ποιο το ακρότατο όριο της ανθρώπινης ζωής; Πότε τα τρώει κάποιος τα ψωμιά του;
Πότε συμπληρώνεται δηλαδή αυτή η στερνή μέρα που γεμίζει το σακούλι της ζωής και κάνει τον άλλο να αναφωνήσει οδυνηρά μεν, καθησυχαστικά δε, ότι αποδήμησες εις κύριο πλήρης ημερών.
Η φυσική του ορίου είναι εδώ που μας απασχολεί, ποιος το εύρος διακύμανσης μέσα στο οποίο είναι ασφαλές να πεις ότι κάποιος τα τινάζει. Τα τινάζει αφού βέβαια ζει τη ζωούλα του και φτάσει ως τα βαθιά γεράματα, πλήρης ημερών.
Να πούμε από 80 και πάνω; Το 79 εμπίπτει στην κατηγορία; Ή περισσότερο από 85, τώρα που το προσδόκιμο ζωής είναι στα χάι του.
Μπορούμε τουλάχιστον να συνεννοηθούμε κάποια στιγμή ποιος καθορίζει το μέτρο της ανθρώπινης ζωής;
