Bella Ciao, ένα τραγούδι ύμνος στην αντίσταση. Μία μελωδία που ξεκίνησε στις αρχές του 20 αιώνα από τις γυναίκες που μάζευαν ρύζι στις φυτείες της ιταλικής επαρχίας Terre d’Acqua κοντά στην Μπολόνια και μέσω αυτού κατήγγειλαν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας μέσα στον καυτό ήλιο.
Το τραγούδι αυτό, με νέους στίχους, έμελλε να μείνει στην ιστορία ως ο ύμνος των παρτιζάνων (Ιταλών ανταρτών) που πολέμησαν ενάντια στον φασισμό και το ναζισμό.
Μιλά για την ιστορία ενός αντάρτη που βλέπει τον θάνατο να έρχεται όταν τον πιάνει ο εχθρός και ζητά να τον θάψουν σε ένα βουνό, κάτω από ένα λουλούδι ώστε οι περαστικοί να λένε πώς αυτό είναι το λουλούδι του αντάρτη που πέθανε για την ελευθερία.
Αυτό το μουσικό έπος κατάφερε στην Ελλάδα, την χώρα που γέννησε τον πολιτισμό. να μετατραπεί σε ένα κλαρινογαμπριάτικο τραγουδάκι της σειράς για να κωλοχτιέται η πιτσιρικαρία σε μπομπάδικα φαλτσάροντας “μ’ ένα φιλί σου εγώ πετάω σ αγαπάω πάω πάω”.
Να λέμε πάλι καλά που υπάρχουν και οι Ισπανοί, οι οποίοι ως γνωστών όταν εμείς κάναμε Παρθενώνες εκείνοι έτρωγαν ακόμα βελανίδια και έδωσαν νέα πνοή στο διαχρονικό ιταλικό αριστούργημα.
Ναι, η εκτέλεση από το La Casa De Papel είναι ένα μικρό αριστούργημα. Και οι ερμηνείες συγκλονιστικές. Να δούμε και την σκηνή από την σειρά, έτσι μπας και διδαχτούμε κάτι καλύτερο από χιπστεροκαγκουριές που μας πλασάρουν εδώ,
Ευχαριστούμε internet. Μας χρειάζεται λίγη εισαγωγή πολιτισμού.