Ρε Γιάννη, άσε κάτω την σημαία. Δεν σου αξίζει. Βασικά δεν αξίζει σε κανέναν όσο την καπηλεύονται ρατσιστές, φασίστες και διάφοροι άλλοι… άριοι.
Γιάννη, αρκετή διαφήμιση μας έκανες. Δεν μας την χρωστούσες αλλά μας την έκανες. Και λέω “μας” γιατί όλοι μας σε ένα βαθμό ωφεληθήκαμε από αυτή. Άλλοι οικονομικά, άλλοι ηθικά. Ε, όπως και να το κάνουμε δεν είναι λίγο να βγαίνει από τα σπλάχνα των φτωχογειτονιών σου ο κορυφαίος στο ΝΒΑ. Τέτοια επιτυχία ήταν πιο απρόσμενη κι από το Euro 2004.
Παίξε για πάρτη σου, για την φάση σου και για τα λεφτά σου (λογικά το τελευταίο οι φαν του καπιταλισμού θα πρέπει να το σεβαστούν).
Παίξε για την φαμίλια σου και γι αυτούς που γουστάρουν να σε βλέπουν. Παίξε γιατί είναι ωραίο αυτό το ρημάδι το άθλημα. Παίξε γι αυτούς που για πολλούς λόγους δεν μπόρεσαν να συνεχίσουν να παίζουν αλλά δεν ζηλεύουν που έφτασες εκεί, αντιθέτως γουστάρουν.
Αλλά δεν χρειάζεται να παίξεις για καμία σημαία και για κανένα ντε και καλά γιατί έτυχε να γεννηθεί Έλληνας.
Τι σου πρόσφερε η σημαία; Παρείσακτος ήσουν μέχρι που πήγες στο ΝΒΑ. Σου πρόσφερε το παραμικρό ο οποιοσδήποτε από αυτούς που σήμερα λένε “σε κάναμε άνθρωπο” ή ότι “η Ελλάδα σου έδωσε ψωμί”;
Όχι, ψωμί σου έδωσε η μάνα του συναθλητή σου που σε έβλεπε να τρέχεις στο γήπεδο σχεδόν ξυπόλητος, ψωμί σου έδωσε η ομάδα σου που σε στήριξε αντί να σου γυρίσει την πλάτη αφού ήσουν ένα “λαθροπροσφυγάκι”, ψωμί σου έδωσε ο πατέρας σου που πάσχιζε να ταΐσει όλη την οικογένεια κάνοντας δουλειές που δεν καταδέχεται να κάνει ένας Έλληνας. Ψωμί έβγαλες και μόνος σου τρέχοντας να πουλάς cd και γυαλιά.
Δεν σου έδωσε ψωμί κανείς από αυτούς που σε λένε τώρα “αχάριστο αράπη” επειδή τόλμησες να πεις την αλήθεια, ότι δηλαδή η Ελλάδα είναι μία χώρα λευκών και δύσκολη για μαύρους. Ακόμα ψάχνω να βρω που είναι το μεμπτό σε αυτή τη δήλωση.
Ούτε εγώ σου έδωσα ψωμί όπως δεν σου έδωσαν ψωμί και χιλιάδες άλλοι που εξακολουθούν να γουστάρουν εσένα, το παιχνίδι σου και το ότι από τα αλώνια της Α2 και τα ξεσκέπαστα γηπεδάκια με τσιμέντο έφτασες στην κορυφή του μπασκετικού κόσμου.
Δεν μας χρωστάς λοιπόν τίποτα. Εμείς χρωστάμε μία συγνώμη σε εσένα και τα τόσα άλλα παιδιά που επιλέγουμε να αγνοούμε μέχρι να γίνουν “κάποιοι”.
Εμείς σου χρωστάμε συγνώμη που ανεχόμαστε ανθρώπους που με απίστευτη άνεση μιλούν για νεκρούς στο Αιγαίο ή που πάνε χεράκι χεράκι με τους ναζί. Και όσο αυτοί έχουν σαν έμβλημα τη σημαία, αυτή η σημαία δεν αξίζει σε κανέναν μας μέχρι να τους την πάρουμε απ’ τα χέρια.